Door Karin Fens van Gaal

Soms vraag ik me af hoe het komt dat wij mensen (vooral vrouwen) geneigd zijn om onze zorgen en problemen alsmaar te vertellen tegen dierbaren en vrienden. Steeds weer opnieuw rakelen we datgene op wat ons bezig houdt. We denken dat het helpt. Door onze zorgen en problemen steeds opnieuw te  vertellen gaat de ‘lading’ eraf, het vertellen wordt steeds gemakkelijker en gaat met minder emoties gepaard. “Praat er maar over, dat lucht op”. Of “gooi het er maar uit” en wat te denken van “gedeelde smart is halve smart”?

Ik ben het daar niet mee eens. Natuurlijk is het niet handig om je emoties op te kroppen. Een keer goed uithuilen kan opluchting geven. Toch is het volgens mij niet goed als we onze zorgen en problemen steeds weer opnieuw uitspreken. Er bestaat namelijk ook zo iets als neuroplasticiteit.

Kras in grammofoonplaat

Neurale plasticiteit (neuroplasticiteit) duidt op veranderingen in de organisatie van onze hersenen als gevolg van ontwikkeling, leren of ervaring. Onze hersenen hebben het vermogen om nieuwe verbindingen tussen neuronen (hersencellen) aan te maken. Hierdoor kan ons brein zich reorganiseren.

We leren iedere dag, meestal onbewust, van alle impulsen die op ons afkomen en van alles wat we meemaken. Ons brein wil dat efficiënt en energiezuinig regelen en gebruikt deze ervaringen om gedrag te ontwikkelen dat in vergelijkbare omstandigheden het meest effectief is. Ons brein ontwikkelt daarvoor neurale voorkeurspaden: we herhalen het gedrag wat we ons eigen hebt gemaakt, meestal onbewust 😉 Door steeds weer de zaken te vertellen die we niet willen (onze zorgen en problemen) focussen we ons brein precies dáárop. De neurale voorkeurspaden worden dieper en dieper. Hierdoor zullen we een volgende keer hetzelfde reageren op hetgeen ons overkomt. Als een kras in een grammofoonplaat blijven we hangen. Hangen in onze belemmerende gedachten en daardoor vervallen we weer in hetzelfde gedrag.

Train je brein!

Als we zorgen of problemen hebben is het dus veel effectiever om ons brein te richten op hetgeen we wél willen. Door het gesprek met onze dierbaren en vrienden te richten op wat we graag zouden willen of hadden gewild, focussen we ons brein daar dus op.

We communiceren d.m.v. onze gedachten ook de hele dag met onszelf! “Ik wil me ontspannen voelen” is dus een helpende gedachte,” ik wil die stress niet meemaken” helpt ons niet.  Hoe fijn is het om te kunnen bedenken welke richting we op willen gaan met ons leven en dat ons brein dan helpt om dat voor elkaar te krijgen!

Als we ons denkpatroon en onze gesprekken richten op hetgeen we willen (dat heet ’towards’ in NLP termen), zorgt de neuroplasticiteit van ons brein er -in korte tijd- voor dat de neurale voorkeurspaden veranderen. Zodra de nieuwe voorkeurspaden zijn aangelegd, worden de oude paden genegeerd. Ons brein gaat opzoek naar nieuwe mogelijkheden. Gaaf he?